سروده ای زیبا از مولوی




ای دوست، شکر بهتر یا آن که شکر سازد؟

                                                 خوبی قمر بهتر یا آن که قمر سازد؟

ای باغ،تویی خوش تر یا گلشن و گل در تو

                                                یا آن که برآرد گل،صد نرگس ترسازد؟

ای عقل، تو بِه باشی در دانش و در بینش

                                              یا آن که به هر لحظه صد عقل و نظر سازد؟

بی خود شده ی آنم،سرگشته و حیرانم

                                             گاهیم بسوزدپر، گاهی سرو  پر سازد  

دریای دل از لطفش پرخسرو و پرشیرین

                                             وز قطره ی اندیشه،صد گونه گهر سازد

آن جمله گهرها را اندر شکند عشق

                                         وآن عشق عجایب را هم چیز دگر سازد
                                                                                           مولوی
           

بجان حنا کپی پیست نکردیم خودم تایپ کردم.